Eponiemen in de orthopedische chirurgie: Pavlik-bandage
Matthijs Somford
Het gebruik van een harnas of ‘stijgbeugels’ voor de behandeling van heupdysplasie is voor het eerst beschreven in 1923. Deze bleven verder ontwikkeld worden tot Marino Ortolani (1904-1983) een type ontwikkelde dat veel weg heeft van het huidige Pavlik-harnas. Vanaf 1950 publiceerde Pavlik vijf artikelen over heupdysplasie en zijn harnas. Het harnas was gemaakt met leren banden. In zijn eerste artikel beschreef Pavlik de zeven principes van de functionele behandeling met het harnas:
Een Pavlik-bandage van vroeger en van nu.6
De man
Arnold Pavlik (1902-1965) werd geboren in Slavkov u Brna (ook wel bekend als Austerlitz) in het toenmalige Tsjechoslowakije. Na zijn jeugd door te hebben gebracht in Slavkov, ging Pavlik studeren in Brno. In 1930 verkreeg hij zijn medisch doctoraat. In eerste instantie ging hij als chirurg in het leger; in 1932 begon hij te werken in Brno. In 1939 werd Pavlik als hoofd aangesteld van de orthopedische kliniek in Olomouc. Datzelfde jaar werd Tsjechoslowakije door de Duitsers bezet. Gedurende de oorlogsjaren ontwikkelde Pavlik zijn harnas. Omdat er een gebrek was aan leer, gebruikte hij voor de eerste modellen lonten van petroleumlampen. Na de oorlog, in 1945, begon hij het harnas te maken met leer en dit type wordt tot op de dag van vandaag gebruikt in deze kliniek. Pavlik ontwikkelde zijn harnas omdat er bij de destijds gebruikelijke methoden een hoge mate van avasculaire necrose was van de femurkoppen en omdat de gebruikte methoden vaak faalden om de dysplasie te keren; deze methoden waren manuele repositie en behoud van positie door een statische brace of gips. Het vernieuwende van het harnas was de mogelijkheid tot bewegen.2,3
De klinische implicatie
Tot de leeftijd van zes maanden is het Pavlik-harnas de behandeling van eerste keus bij dysplasie. Na zes maanden kan het lastiger zijn om het kind in het harnas te houden wanneer het gaat kruipen. Er is wereldwijd geen consensus over het aantal uren per dag dat het harnas gedragen moet worden en of er wel of niet een afbouwschema moet worden toegepast bij normalisatie. Het is gebruikelijk de diagnose en verder vervolg te doen met echo en als classificatie de Graf-methode te gebruiken. Het Pavlik-harnas is makkelijk in gebruik en kent een relatief laag risico op complicaties. Het is wel belangrijk om de ouders goed te instrueren in het gebruik, omdat een juist en consequent gebruik het succespercentage bepaalt. Literatuur over de uitkomsten is niet eenduidig door een grote heterogeniteit in de studies, maar er lijkt een verband te zijn tussen falen van de behandeling en een hogere Graf-classificering (zeker bij Graf IV, hoge dislocatie) en leeftijd bij start behandeling (hogere leeftijd, ouder dan drie maanden, geeft slechter resultaat). De combinatie van een hogere Graf-classificatie en een hogere leeftijd geeft vaker complicaties als avasculaire necrose van de femurkop en nervus femoralis-uitval.4,5.
Referenties
1. Pavlik A. Trmeny jako pomucka pri leceni vrozenych dysplasii kycli u deti. Lek Listy 1950;5:81–5
2. Mubarak SJ, Bialik V. Pavlik: The Man and His Method. Journal of Pediatric Orthopaedics [Internet] 2003;23(3):342–6. journals.lww.com/01241398-200305000-00012
3. Mostofi SB. Who’s who in Orthopedics. London: Springer-Verlag; 2005.
4. Tibrewal S, Gulati V, Ramachandran M. The Pavlik method. Journal of Pediatric Orthopaedics B [Internet] 2013;22(6):516–20. journals.lww.com/01202412-201311000-00002
5. Ömeroglu H. Treatment of developmental dysplasia of the hip with the Pavlik harness in children under six months of age: Indications, results and failures. Journal of Children’s Orthopaedics [Internet] 2018;12(4):308–16. journals.sagepub.com/doi/10.1302/1863-2548.12.180055
6. The Robert Jones and Agnes Hunt Orthopaedic Hospital, NHS Foundation
7. Afbeelding Arnold Pavlik: https://ortopedie.fnol.cz/historie
Het gebruik van een harnas of ‘stijgbeugels’ voor de behandeling van heupdysplasie is voor het eerst beschreven in 1923. Deze bleven verder ontwikkeld worden tot Marino Ortolani (1904-1983) een type ontwikkelde dat veel weg heeft van het huidige Pavlik-harnas. Vanaf 1950 publiceerde Pavlik vijf artikelen over heupdysplasie en zijn harnas. Het harnas was gemaakt met leren banden. In zijn eerste artikel beschreef Pavlik de zeven principes van de functionele behandeling met het harnas:
- De heup is een orgaan voor beweging en de pathologie moet behandeld worden door actieve beweging.
- Flexie van de heup en knie resulteert in geweldloze en ongeforceerde abductie van de heup.
- De stijgbeugels zorgen voor flexie in de heup, voorzichtige abductie en verplaatsing van de heupkop het acetabulum in. Op het moment dat reductie bereikt is, functioneert het als een middel voor behoud van deze positie.
- Het kind bepaalt de mate van abductie.
- Hygiëne voor het kind is makkelijk te bereiken tijdens het dragen van het harnas.
- Toepassen van het harnas moet makkelijk zijn voor ouders of verzorgers.
- Het maken van het harnas moet makkelijk en goedkoop zijn.1
Een Pavlik-bandage van vroeger en van nu.6De man
Arnold Pavlik (1902-1965) werd geboren in Slavkov u Brna (ook wel bekend als Austerlitz) in het toenmalige Tsjechoslowakije. Na zijn jeugd door te hebben gebracht in Slavkov, ging Pavlik studeren in Brno. In 1930 verkreeg hij zijn medisch doctoraat. In eerste instantie ging hij als chirurg in het leger; in 1932 begon hij te werken in Brno. In 1939 werd Pavlik als hoofd aangesteld van de orthopedische kliniek in Olomouc. Datzelfde jaar werd Tsjechoslowakije door de Duitsers bezet. Gedurende de oorlogsjaren ontwikkelde Pavlik zijn harnas. Omdat er een gebrek was aan leer, gebruikte hij voor de eerste modellen lonten van petroleumlampen. Na de oorlog, in 1945, begon hij het harnas te maken met leer en dit type wordt tot op de dag van vandaag gebruikt in deze kliniek. Pavlik ontwikkelde zijn harnas omdat er bij de destijds gebruikelijke methoden een hoge mate van avasculaire necrose was van de femurkoppen en omdat de gebruikte methoden vaak faalden om de dysplasie te keren; deze methoden waren manuele repositie en behoud van positie door een statische brace of gips. Het vernieuwende van het harnas was de mogelijkheid tot bewegen.2,3
De klinische implicatie
Tot de leeftijd van zes maanden is het Pavlik-harnas de behandeling van eerste keus bij dysplasie. Na zes maanden kan het lastiger zijn om het kind in het harnas te houden wanneer het gaat kruipen. Er is wereldwijd geen consensus over het aantal uren per dag dat het harnas gedragen moet worden en of er wel of niet een afbouwschema moet worden toegepast bij normalisatie. Het is gebruikelijk de diagnose en verder vervolg te doen met echo en als classificatie de Graf-methode te gebruiken. Het Pavlik-harnas is makkelijk in gebruik en kent een relatief laag risico op complicaties. Het is wel belangrijk om de ouders goed te instrueren in het gebruik, omdat een juist en consequent gebruik het succespercentage bepaalt. Literatuur over de uitkomsten is niet eenduidig door een grote heterogeniteit in de studies, maar er lijkt een verband te zijn tussen falen van de behandeling en een hogere Graf-classificering (zeker bij Graf IV, hoge dislocatie) en leeftijd bij start behandeling (hogere leeftijd, ouder dan drie maanden, geeft slechter resultaat). De combinatie van een hogere Graf-classificatie en een hogere leeftijd geeft vaker complicaties als avasculaire necrose van de femurkop en nervus femoralis-uitval.4,5.
Referenties
1. Pavlik A. Trmeny jako pomucka pri leceni vrozenych dysplasii kycli u deti. Lek Listy 1950;5:81–5
2. Mubarak SJ, Bialik V. Pavlik: The Man and His Method. Journal of Pediatric Orthopaedics [Internet] 2003;23(3):342–6. journals.lww.com/01241398-200305000-00012
3. Mostofi SB. Who’s who in Orthopedics. London: Springer-Verlag; 2005.
4. Tibrewal S, Gulati V, Ramachandran M. The Pavlik method. Journal of Pediatric Orthopaedics B [Internet] 2013;22(6):516–20. journals.lww.com/01202412-201311000-00002
5. Ömeroglu H. Treatment of developmental dysplasia of the hip with the Pavlik harness in children under six months of age: Indications, results and failures. Journal of Children’s Orthopaedics [Internet] 2018;12(4):308–16. journals.sagepub.com/doi/10.1302/1863-2548.12.180055
6. The Robert Jones and Agnes Hunt Orthopaedic Hospital, NHS Foundation
7. Afbeelding Arnold Pavlik: https://ortopedie.fnol.cz/historie